Blog

Gebeurtenissen, grappige en bijzondere verhalen. Een kijkje achter de schermen van collega’s! Dit keer een huisarts!… Lees je mee?

De eerste dag na de vakantie

Herkennen jullie dit? Ondanks mijn werkplezier en ervaring, ben ik altijd wat gespannen op de eerste dag na een heerlijke zomervakantie. Op reis leken de dagen langer, met aandacht voor elkaar, al het moois om ons heen, het heerlijke eten. Eenmaal thuis lijkt het weer voorbij gevlogen. De wekker gaat, snel even douchen en ontbijten, de pubers liggen nog op één oor. Op de A28 naar Harderwijk schieten gedachtes door mijn hoofd; Wat jammer, het zit er weer op. Was ik toch maar iets eerder naar bed gegaan. Zal het erg druk worden vandaag? Weet ik mijn wachtwoord nog? Kan ik het nog wel? Vind ik mijn werk nog wel leuk?

Na een vrolijke hereniging met collega’s en een heerlijke bak koffie ga ik, voordat ik mijn eerste patiënt ophaal uit de wachtkamer, nog even naar het toilet. Mijn oog valt op onze scheurkalender. Die is duidelijk nog niet terug van vakantie, want hangt nog op de datum van de laatste dag vóór onze vakantie. Ik glimlach, misschien vind ik de tekst wel van toepassing aan het einde van deze werkdag.

Na een uurtje spreekuur, zit ik al weer lekker in de ‘flow’. Een luisterend oor bieden (nee, niet te snel onderbreken, neem ‘meer tijd voor deze patiént’), even de longen beluisteren, een CRP-tje prikken, een advies geven, een geruststellende blik of troostende schouderklop uitdelen. Gelukkig, ik kan het nog!

Het continue schakelen tussen consulten, telefoontjes, een wondje hechten, het afhandelen van alle overlegjes en autorisaties, uitslagen beoordelen, correspondentie lezen; het gaat me vandaag goed af. Ik voel dat de vakantie mij heeft opgeladen. Wel voel ik hoe enorm veel drukker zo’n dag is, vergeleken met een doorsnee vakantiedag, waarop je alleen hoeft te bedenken welke bikini je vandaag aan zult doen. En vandaag ervaar ik ook waar mijn ‘energielek’ zit. Dat zit hem vooral in de administratie (o.a. informatieverzoeken) en taken die niet op het bordje van de huisarts horen, zoals recepten maken voor specialistische medicatie. Maar ach, vandaag nog maar even ‘tekenen bij het kruisje’, de weg van de minste weerstand (Mañana Mañana).

Waar ik vandaag wél energie van krijg, is het menselijk contact. Met mijn lieve collega’s en met de patiënten, die bijna allemaal vragen of wij een fijne vakantie hebben gehad. “Jullie zijn ook zo druk. Jullie hebben het verdiend! Dokter, ik heb dit al 3 weken maar ik heb speciaal op je gewacht!” Het doet me goed en stemt me vrolijk. En ik weet: dit is mijn baan.

Aan het einde van de dag, voordat ik naar huis ga, ga ik nog even naar het toilet. Ik besluit de scheurkalender bij te werken en scheur blaadje voor blaadje af tot de datum van vandaag. En wat blijkt? Ik mag best even de tijd nemen om weer in mijn werkritme te komen. En in mijn vrije tijd? Ga ik lekker plannen maken voor de volgende vakantie!